|
ΓΚΑΜΗΛΑ 2497m. |
Το Καλοκαίρι που μας πέρασε εξορμήσαμε στο Όρος Τύμφη – Γκαμήλα. Είχαμε αρκετό καιρό να ταξιδέψουμε σε περιοχές που έχουν ορειβατικό ενδιαφέρον. Ο προορισμός βρέθηκε, το πρώτο μας μέλημα ήταν να εξασφαλίσουμε θέσεις στο Καταφύγιο, σχεδιάσαμε την διαδρομή και ετοιμάσαμε όλα όσα χρειαζόμασταν για το ταξίδι και το βουνό.
Ξεκινήσαμε πρωινό Τετάρτης με κατεύθυνση προς Πάτρα, περάσαμε την γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης στο Ρίο – Αντίρριο και συνεχίσαμε στην Ιόνια Οδός με Προορισμό τα Γιάννενα. Στα μισά της διαδρομής κάναμε στάση στα Σ.Ε.Α Φιλιππιάδας για καφέ και τυρόπιτα στα ΑΒ. Συνεχίσαμε την πορεία μας μέχρι την Εγνατία Οδός όπου στρίψαμε για Γιάννενα και προς Κόνιτσα.
|
ΕΛΛΗΝ ΜΑΧΗΤΗΣ 1940 -41 ΚΑΛΠΑΚΙ |
Κάναμε μια προγραμματισμένη στάση στο Καλπάκι στο μνημείο του Στρατιώτη, εκεί βρήκαμε ένα Αξιωματικό με ένα Υπαξιωματικό και ένα στρατιώτη να συντηρούν το μνημείο. Μας εξήγησαν λίγα πράγματα για την ιστορία και κυρίως το ανάγλυφο της περιοχής το ρόλο που έπαιξε στον Ελληνοαλβανικό πόλεμο. Τραβήξαμε φωτογραφίες τους χαιρετίσαμε και αποχωρίσαμε από το μνημείο.
|
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΛΥΦΟ ΣΤΟ ΚΑΛΠΑΚΙ |
Συνεχίσαμε ακολουθώντας την σχετική σήμανση στρίψαμε για Πάπιγκο και Μικρό Πάπιγκο. Περάσαμε από το χωριό Αρίστη που υπάρχουν σχολές για ραφτινγκ στον πόταμο Βοϊδομάτη. Πιο κάτω διαβήκαμε από την γέφυρα Αρίστης που την έχουν σαν αφετηρία για ραφτινγκ. Μετά από μια ολιγόλεπτη στάση συνεχίσαμε για Πάπιγκο και επιτέλους φτάσαμε στο Μικρό Πάπιγκο, σταθμεύσαμε μπροστά στην εκκλησία στο κέντρο του χωριού.
|
ΠΑΠΙΓΚΟ |
Ετοιμάσαμε τα σακίδια, περάσαμε από το κέντρο πληροφοριών την Αναπτυξιακής εταιρείας. Μας έδωσαν πληροφορίες για το βουνό, τις διαδρομές τα μονοπάτια. Η εξυπηρέτηση ήταν άψογη. Μεσημέρι ξεκινήσαμε στο μονοπάτι για το καταφύγιο της Αστράκας.
|
ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΠΙΓΚΟ |
Λίγο έξω από το χωριό η πρώτη πηγή, η Αβραγονία βρύση, κάτω από το εκκλησάκι του Άγιου Παντελεήμονα, συνεχίζοντας βρίσκεις την δεύτερη πηγή και αυτή με κιόσκι, καθίσαμε λιγάκι για ξεκούραση.
|
ΑΒΡΑΓΟΝΙΑ ΒΡΥΣΗ |
Υπήρχε αρκετός κόσμος στο μονοπάτι που ανεβοκατέβαινε και ξεκουράζονται στα κιόσκια. Αφήσαμε το δάσος και περπατήσαμε σε αλπικό τοπίο. Ο Ήλιος καίει , κάναμε στάση στην επόμενη πηγή, όλες οι πηγές διαθέτουν κιόσκια για ξεκούραση. Απέναντι υπάρχει μια στάνη, τα σκυλιά γαυγίζουν από μακριά, ένα κάθεται στο κιόσκι μαζί μας περιμένοντας τους περαστικούς για κάποιο μπισκοτάκι.
|
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΠΙΣΚΟΤΑΚΙ |
Του κάναμε τη χάρη και του δώσαμε, ο σκύλος έμεινε στη πηγή, εμείς συνεχίσαμε για πάνω. Επί της διαδρομής συναντήσαμε το μονοπάτι της προβατίνας που σε ανεβάζει κατευθείαν στην κορυφή της Αστράκας, εμείς είχαμε προορισμό το Καταφύγιο, όπου σε λίγα λεπτά φάνηκε μπροστά μας.
|
ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΣΤΡΑΚΑ |
Φτάσαμε στο καταφύγιο, εκεί με προθυμία η Αλεξάνδρα υπεύθυνος του καταφυγίου μας εξυπηρέτησε, δείχνοντας τους χώρους του καταφυγίου, μας πληροφόρησε σχετικά με την λειτουργία του και τις ώρες φαγητού.
|
ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΗΣ ΑΣΤΡΑΚΑΣ |
Ταχτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο ξεκουραστήκαμε και μετά φαγητό, υστέρα απολαύσαμε το βουνό από το μπαλκόνι του καταφυγίου. Πραγματικά αλπικό τοπίο, κάτω στο μονοπάτι για Αστράκα και Γκαμήλα θυμίζει Μορένα, φανταστικό μόνο ο παγετώνας λείπει . Από την άλλη πλευρά ένα μικρό οροπέδιο και στο βάθος φαίνεται το μονοπάτι για την Δρακόλιμνη Τύμφης.
|
ΘΕΑ ΠΡΟΣ ΓΚΑΜΗΛΑ |
|
ΘΕΑ ΠΡΟΣ ΑΣΤΡΑΚΑ |
|
ΑΛΟΓΑ ΒΟΣΚΟΥΝ ΑΜΕΡΙΜΝΑ |
Βραδάκι, ότι πρέπει για ένα τσιπουράκι έξω στην βεράντα στην ψύχρα του βουνού, το φεγγάρι δεν έχει βγει ακόμη και ο έναστρος ουρανός είναι υπέροχος. Η ησυχία διακόπτεται που και που από τα σκυλιά του καταφυγίου. Πάμε για ύπνο κατά τις 11:30, τα φώτα είναι σβηστά από τις 11:00 και σχεδόν οι περισσότεροι ορειβάτες έχουν πέσει για ύπνο.
Το πρωί έρχεται γρήγορα, πριν τις 6 η Αλεξάνδρα στην κουζίνα της, έτοιμη να εξυπηρετήσει τον κόσμο. Παίρνουμε πρωινό και κατηφορίζουμε το μονοπάτι. Κάτω ένα κοπάδι άλογα βοσκεί και τα πουλάρια ανάμεσα τους παίζουν, όμορφες εικόνες να ξεκινήσεις ιδανικά την ημέρα σου. Εμείς κινούμαστε δεξιά αφήνοντας το λιβάδι περνώντας διπλά από την πηγή και ανηφορίζουμε ανάμεσα σε βράχους και πέτρες.
|
ΑΣΤΡΑΚΑ 2436m. |
|
ΠΑΤΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΧΙΟΝΙ ΙΟΥΛΙΟ ΜΗΝΑ. |
Στην συνέχεια ισιώνει και περπατάμε πιο άνετα. Ο Ήλιος κτυπάει τα βράχια της Αστράκας. Εμείς φύγαμε αριστερά προς Γκαμήλα διπλά από το Πλοσκο 2377m. Υπάρχουν κόκκινα σημάδια για την διαδρομή μας που ελίσσεται πότε σε χώμα και πότε σε πέτρες. Ένα ζευγάρι σκληρά αρβύλα τα θεωρώ αναγκαία εάν και συναντήσαμε αρκετούς με πιο μαλακά υποδήματα να ανεβαίνουν προς Δρακόλιμνη.
Στο μονοπάτι συναντήσαμε κοπάδια με μοσχάρια βόσκουν στον εθνικό δρυμό μπαίνοντας στις λιμνούλες θολώνοντας τα νερά, τις βρομίζουν στην κυριολεξία και καταστρέφουν τους Τρίτωνες και τον γόνο τους, που ζουν σε όλες αυτές τις αλπικές λίμνες.
(ΑΙΣΧΟΣ σε όλους αυτούς που το δέχονται, παρά τις διαμαρτυρίες. Πρόταση μας να μην λέγεται Εθνικός Δρυμός Γκαμήλας αλλά Βουστάσιο Γκαμήλας. )
Μετά την παρένθεση αυτή λόγω αγανάκτησης συνεχίζω με την περιγραφή.
Περνάμε κοντά στο Πλοσκο φτάνοντας στην ράχη του και εκεί στο διάσελο ανηφορίσαμε το χορταριασμένο μονοπάτι για την κορυφή της Γκαμήλας 2497m. Επιτέλους θέα προς όλες τις κορυφές και το αλπικό τοπίο από εδώ ψηλά φαίνεται και η Δρακόλιμνη.
|
Η ΔΡΑΚΟΛΙΜΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΓΚΑΜΗΛΑΣ |
Ξεκούραση ένα σνακ για κολατσιό, ετοιμάσαμε την κεραία για το Πρόγραμμα SOTA, έγιναν επαφές στα βραχέα κύματα με Ευρωπαϊκούς Σταθμούς. Έγινε προσπάθεια στα VHF φώναξα αρκετές φορές χωρίς ανταπόκριση. Τα μαζέψαμε και φύγαμε για την επόμενη κορυφή την Αστράκα. Κατηφορίζοντας συναντήσαμε ένα ζευγάρι Ιταλών που ήμασταν μαζί στο Καταφύγιο. Ανεβαίνουν προς την κορυφή της Γκαμήλας μιλήσαμε για λίγο και συνεχίσαμε, εμείς την κατάβαση και αυτοί την πορεία τους προς την Γκαμήλα.
|
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕ ΘΕΑ ΤΗΝ ΑΣΤΡΑΚΑ |
Φτάσαμε κάτω στο μικρό οροπέδιο ανάμεσα στις κορυφές, βρήκαμε έναν από τους λίγους ίσκιους κάτω από ένα δέντρο, πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Θα γυρίσουμε στην βάση μας ή θα πάμε Αστράκα; Στα παγούρια μας έχει απομείνει μισό λίτρο νερό.
Κάνει ζέστη και το νερό είναι λιγοστό. Βάζουμε χάρτη μελετάμε πορεία και η απόφαση παίρνεται, ανάβαση στην Αστράκα με μισό λίτρο νερό. Θα ρισκάρουμε και το πρώτο που μας απασχολεί είναι να βρούμε το μονοπάτι καθώς στο συγκεκριμένο σημείο τα σημάδια είναι λίγα. Ξεκινήσαμε την ανάβαση για Αστράκα κατά την διαδρομή βρήκαμε μια πηγή εκτός μονοπατιού να έχει στάσιμο νερό με μικρή ροή ανανέωσης. Σε περίπτωση ανάγκης κατά την επιστροφή μπορεί να μας φανεί χρήσιμο, αυτό μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε για πάνω.
Κάνοντας αρκετές μικρές στάσεις με σκοπό να μην καταναλώσουμε υπερβολική ενέργεια. Ο λαιμός αρχίζει να κολλάει, θα πιούμε όταν φτάσουμε πάνω σε ένα σημάδι στη ράχη, στον κούκο.
|
ΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΥΚΟ |
Χρειάζεται πειθαρχία, από εδώ και μετά υπάρχουν σημάδια και τα ακολουθούμε, κάθε βήμα στον καυτό ήλιο μας στεγνώνει, σταματήσαμε να πιούμε μόνο μια γουλιά. Φτάσαμε στην κορυφή λίγο νερό και μια μπάρα για ενέργεια λίγη ξεκούραση. Δοκιμάζω στα VHF τίποτα, στήνουμε κεραία βραχέων και ανοίγω τον πομποδέκτη στους 14 MHz γίνονται οι επαφές βγάζουμε τις σχετικές φωτογραφίες και φεύγουμε για κάτω.
|
ΑΣΤΡΑΚΑ 2436m. |
Στα μπουκάλια μας έχει μείνει ελάχιστο νερό, το τοπίο άγριο μοσχάρια παντού σαν να βρισκόμαστε στην άγρια δύση, εικόνες μοναδικές μα και η δίψα δεν ξεχνιέται. Κάθε βήμα που μας φέρνει κοντά στη πηγή με το γάργαρο νερό μας δίνει δύναμη. Απέναντι και ψηλά αρχίζει να φαίνεται το καταφύγιο. Συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε φτάνοντας στη πηγή με το παγωμένο νερό ( δεν υπάρχει πιο παγωμένο, ρωτήστε όσους το έχουν δοκιμάσει) πίνουμε αργά και σιγά- σιγά για να το συνηθίσουμε. Από κάτω ακούγεται το υπόγειο ποτάμι που τρέχει κάτω από την Μορένα, θα μείνουμε αρκετά εκεί πίνοντας από λίγο κάθε φορά. Θα ανηφορίσουμε για το καταφύγιο ανανεωμένοι η δύση του ήλιου, μας δίνει τις τελευταίες εντυπωσιακές εικόνες . 11:30 ώρες πήγαινε έλα με τις στάσεις δυνατής πεζοπορίας που ο ορειβάτης έχει να επιλύσει διαφορές δυσκολίες κατά την διαδρομή.
|
ΝΑ ΦΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ |
Φτάνοντας στο Καταφύγιο πρώτα ξεκουραστήκαμε και απολαύσαμε το νύχτωμα ένα ωραιότατο γεύμα με υπέροχο κρασάκι. Το βράδυ ύπνο και νωρίς το πρωί η επιστροφή προς το Μικρό Πάπιγκο.
|
ΟΙ ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΠΥΡΓΟΙ |
Όσοι δεν έχετε πάει Γκαμήλα, Αστράκα, Δρακόλιμνη και γενικά αυτό το μοναδικό ορεινό συγκρότημα με τους πύργους και την υπέροχη θέα, χάνεται ! Σας το προτείνω ανεπιφυλακτα.