ΚΛΩΚΟΣ 1778 m. SV/PL-047 SOTA ΚΥΡΙΑΚΗ 15/06/2014 ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ!

ΚΛΩΚΟΣ 1778 m. SV/PL-047

Ένας γάμος στάθηκε αφορμή να πάμε σε ένα βουνό που δεν αποφασίζεις εύκολα να πας από Τρίπολη. Το προσκλητήριο που λάβαμε από συγγενικό πρόσωπο που θα παντρευόταν στο Λαμπίρι Αχαΐας, μας έδωσε την αφορμή να συνδυάσουμε και τα δυο, Γάμο και SOTA στον SV/PL-047 Κλωκό 1778m.

ΣΕΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΑΧΑΪΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.

Ετοιμάσαμε κουστούμια, γραβάτες, υποδήματα και φυσικά πρώτα απ’ όλα φορτώσαμε τα σακίδια και τις μπότες μας για το βουνό. Ξεκινήσαμε από Τρίπολη και μέσω της Εθνικής οδού για Πάτρα, φτάσαμε στο Αίγιο και στην Περιοχή Σελιανίτικα στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Το Σάββατο το απόγευμα παρεστήκαμε στην τελετή του Γάμου και στο Πάρτι που ακολούθησε στο υπέροχο κτήμα Παναγιωτόπουλου στο Λαμπίρι Αχαΐας μέχρι τα ξημερώματα.

ΓΑΜΟΣ ΣΤΟ ΛΑΜΠΙΡΙ ΑΧΑΪΑΣ

Κοιμηθήκαμε λίγες ώρες μόνο, σχεδόν άυπνοι και πιωμένοι ξεκινήσαμε την Κυριακή για το χωριό Φτέρη και ύστερα για το Αχαϊκό Χωριό. Ο καιρός ήταν καλός στα παραλιακά, στα ορεινά θα είχε βροχές και καταιγίδες. Αφήσαμε το αμάξι στο Αχαϊκό χωριό και ξεκινήσαμε το περπάτημα για την κορυφή από τον χωματόδρομο.

 

ΠΡΟΣ ΑΧΑΪΚΟ ΧΩΡΙΟ

Σύντομα διαπιστώσαμε πόσο μας είχε επηρεάσει ο χορός και το οινόπνευμα. Γύρω μας ο καιρός ήταν απειλητικός. Συννέφιαζε γρήγορα, από μακριά ακουγόντουσαν μπουμπουνητά και κεραυνοί. Έπρεπε να πάρουμε γρήγορα απόφαση εάν θα συνεχίσουμε ή θα επιστρέψουμε πίσω. Το Εκκλησάκι που βρίσκεται στην Κορυφή θα μας παρείχε προστασία από την Καταιγίδα εάν τελικά έφτανε στην περιοχή. Συνεχίσαμε με γρήγορο ρυθμό κόβοντας οπού μπορούσαμε δρόμο.

 

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΚΛΩΚΟΥ 1778Μ.

Φτάνοντας στην ράχη ο αέρας μας δροσίζει μας αναπτερώνει σε λίγο φτάσαμε στην κορυφή του Κλωκού σε 1:15min. Είναι η δεύτερη φορά που βρισκόμαστε στον Κλωκό, η πρώτη επίσκεψη είχε γίνει από την Φτέρη πριν τις μεγάλες φωτιές όταν το τοπίο ήταν καταπράσινο.

ΚΛΩΚΟΣ 1778μ.SV/PL-047

Η καταιγίδα πλησιάζει, είναι επικίνδυνο να σηκώσω τον ιστό με την κεραία των βραχέων. Έβγαλα το TYT TH-F5 και την κεραία DIAMOND NR 770H για τα 2 Μέτρα στα VHF, ανέβηκα στο ψηλότερο σημείο δίπλα στον Μεταλλικό Σταυρό κάνοντας εύκολα το πρώτο QSO με τον Κώστα SV3CYL από την Πάτρα και τον Άρη SV3FUP/M από την Κάτω Βλασία. Οι πρώτες ψιχάλες άρχισαν να πέφτουν με τους κεραυνούς γύρω μας να ακούγονται έντονα.

SV3GLI/P ON SV/PL-047 ΛΕΤΕ ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΚΕΡΑΥΝΟ;

Ξαφνικά νιώθω τα μαλλιά μου κάτω από το καπέλο να σηκώνονται ηλεκτρισμένα ενώ την κεραία μου να παράγει ένα ήχο γνωστό σαν αυτό που κάνουν τα καλώδια υψηλής τάσης σε παρόμοιο καιρό. Γνώριζα εξ αρχής από το βιβλίο του JOHN WISEMAN ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΗΣ S.A.S ότι αυτό είναι απειλή για κεραυνό άμεσα!

Στο κεφαλαίο Καταστροφές – Αστραπές και Κεραυνοί αναφέρει τα έξεις :

<< Μην Προεξέχετε. Ορισμένες φορές το ότι επίκειται το χτύπημα απ τον κεραυνό γίνεται αντιληπτό μ ‘ ένα μυρμήγκιασμα στο δέρμα και την αίσθηση ότι σηκώνονται οι τρίχες των μαλλιών σας. Αν στέκεστε όρθιος πέστε Αμέσως κάτω, γονατιστός και με τα χέρια να αγγίζουν το έδαφος >>. κ.α. 

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να φωνάξω Κεραυνός για να ειδοποιήσω τον Γιάννη που έβγαζε φωτογραφίες. Αμέσως κατέβασα τον ασύρματο προς τα κάτω, τρέξαμε και μπήκαμε στο εκκλησάκι, ενώ ακούσαμε να σκάει κεραυνός πιο πέρα. Περίμενα μερικά λεπτά, βγήκα έξω κοντά στην πόρτα, δοκίμασα και πάλι με τον ασύρματο κάνοντας μια επαφή με τον Κώστα SV1FJV από την Αθήνα και τον Παναγιώτη SV1HKH από το Αγρίνιο. Για δεύτερη φορά πάλι άκουσα τον ίδιο ήχο, να φορτίζεται με στατικά φορτία η κεραία, μπήκα στο εκκλησάκι κάθισα λίγο να κολατσίσω και κάλεσα για τελευταία φορά τον φίλο μου Ντίνο SV3IEG που βρισκόταν στην Πάτρα. Έκανα το QSO με τον Ντίνο και έκλεισα τον ασύρματο και αποσύνδεσα την κεραία. Τέρμα τα αστεία τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα. Στην εκκλησία είχαμε καταφύγιο από τους κεραυνούς, για την βροχή δεν μας ένοιαζε και τόσο. Καθίσαμε αρκετά μέχρι που απομακρύνθηκε ο κίνδυνος όχι όμως εντελώς.

ΜΑΥΡΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ

Ετοιμαστήκαμε και φύγαμε τρέχοντας από την κορυφή για να χάσουμε γρήγορα ύψος υπό την απειλή της επόμενης καταιγίδας που πλησιάζει από την πλευρά του Ερυμάνθου. Φτάσαμε στο αχαϊκό χωριό έχοντας κάνει μόνο 35 min. Αλλάξαμε ρούχα πήραμε μια ανάσα και φύγαμε για τα Καλάβρυτα διάμεσου της επαρχιακής οδού Αιγίου - Καλαβρύτων. Προλάβαμε, η καταιγίδα μας βρίσκει στο αυτοκίνητο ασφαλείς περνώντας από τα ορεινά παραδοσιακά χωριά που τα κάνει ομορφότερα. Φτάσαμε έτσι μέχρι το Λεβίδι βρέχοντας. Στάση για καφέ στο όμορφο αυτό χωριό, που είναι πόλος έλξης χειμώνα καλοκαίρι συζητώντας για την νέα μας περιπέτεια. Επιστρέψαμε απόγευμα στην ηλιόλουστη Τρίπολη.